تأثیر ترکیب های مختلف تصویرسازی ذهنی و خودگفتاری بر عملکرد و خلق تیراندازان

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر ترکیب های مختلف تصویرسازی ذهنی و خودگفتاری مثبت و منفی بر عملکرد و حالات خلقی تیراندازان بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری تحقیق شامل کل تیراندازان 10 متر تفنگ بادی سنندج بود. از بین جامعه تحقیق 75 نفر که داری توانایی تصویرسازی ذهنی و با سابقه تیراندازی 11 تا 28 ماه بودند به صورت داوطلبانه انتخاب شدند، بعد از اطمینان از توانایی تصویرسازی ذهنی آزمودنی ها، به طور تصادفی به 5 گروه، گروه تجربی 1 (گروه تصویرسازی ذهنی منفی + خودگفتاری مثبت)، گروه تجربی 2 (گروه تصویرسازی ذهنی مثبت + خودگفتاری منفی)، گروه تجربی 3 (گروه تصویرسازی ذهنی مثبت + خودگفتاری مثبت)، گروه تجربی 4 (گروه تصویرسازی ذهنی منفی + خودگفتاری منفی) و گروه 5 (کنترل) تقسیم شدند. برای انجام تحقیق از سیبل استاندارد10×10، هدفون و تفنگ بادی استاندارد استفاده شد، برای سنجش حالات خلقی نیز از پرسشنامه استاندارد مقیاس حالات خلقی برونل (پایای=712/0) که 6 مولفه سرزندگی، تنش، خستگی، افسردگی، سردرگمی و خشم را می سنجید، استفاده شد. هرگروه 3 بار 30 تیر نمره را به صورت مرحله به مرحله با توجه به گروه تجربی که آزمودنیها در آن قرار داشتند انجام دادند و سه بار نیز پرسشنامه خلق را طی مراحل پر کردند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری در بین گروه ها از نظر عملکرد وجود دارد (0.05p<). در ارتباط با حالات خلقی نیز نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که تفاوت معنی داری در ارتباط با میانگین مولفه های خلق در طی مراحل وجود ندارد (0.05p>). همچنین نتایج ضریب هبستگی پیرسون نشان داد که بین خستگی و خشم از مولفه های خلق و عملکرد تیراندازان ارتباط منفی و معنی داری وجود دارد. نتیجه اینکه ترکیب تصویرسازی ذهنی و خودگفتاری به صورت مثبت باعث بهبود عملکرد، در صورتی که که ترکیب آنها به صورت منفی باعث تضعیف عملکرد شده است، و ترکیب این راهکارها باعث تغییر معنی داری در حالات خلقی نشده است. همچنین بین عملکرد و حالات خلقی خستگی و خشم ارتباط منفی و معنا داری وجود دارد